از عثمان رضی الله عنه روایت است که گفت: شنیدم که رسول الله صلی الله علیه وسلم می‌فرمود: «مَا مِنَ امْرِئٍ مُسْلِمٍ تَحْضُرُهُ صَلَاةٌ مَكْتُوبَةٌ فَيُحْسِنُ وُضُوءَهَا وَخُشُوعَهَا وَرُكُوعَهَا، إِلَّا كَانَتْ كَفَّارَةً لِمَا قَبْلَهَا مِنَ الذُّنُوبِ، مَا لَمْ يُؤْتِ كَبِيرَةً، وَذَلِكَ الدَّهْرَ كُلَّهُ». «مسلمانی نیست که وقت نماز فرضش فرا رسد و به نیکی وضو و خشوع و رکوعش را انجام دهد، مگر آنکه کفارهٔ گناهان پیش از آن خواهد بود؛ اگر مرتکب کبیره نشده باشد، و این [برای] همهٔ سال است».

از ابو هریره رضی الله عنه روایت که رسول الله صلی الله وسلم می فرمودند: «نمازهای پنجگانه، جمعه تا جمعه، و رمضان تا رمضان، کفارۀ آنچه بین آنهاست می باشد، در صورتی که از گناهان کبیره اجتناب شود».

از عَمرو بن شُعیب از پدرش از پدربزرگش روایت است که رسول الله صلی الله علیه وسلم فرمود: «مُرُوا أولادكمِ بالصلاةِ وهم أبناءُ سبعِ سِنينَ، واضرِبوهم عليها وهم أبناءُ عَشرٍ، وفرِّقوا بينهم في المَضاجِعِ». «فرزندانتان را در هفت سالگی به نماز امر کنید و در ده سالگی برای نماز بزنید و محل خواب آنان را از هم جدا کنید».

از ابوهریره رضی الله عنه روایت است که گفت: شنیدم که رسول الله صلی الله علیه وسلم می‌فرمودند: «الله متعال فرمود: نماز را بین خودم و بنده‌ام به دو نیم تقسيم کرده‌ام و برای بنده‌ام هر آن چیزی است که بخواهد، پس چون بنده بگوید: الحمدلله رب العالمین، الله تعالی می‌فرماید: بنده‌ام مرا ستایش گفت، و چون بگوید: الرحمن الرحیم: می‌فرماید: بنده‌ام مرا ثنا گفت، و چون بگوید: مالك یوم الدین، می‌فرماید: بنده‌ام مرا به بزرگی ستود، و چون بگوید: ایاك نعبد وایاك نستعین، می‌فرماید: این بین من و بنده‌ام است، و برای بنده‌ام هر آن چه بخواهد است، پس چون بگوید: اهدنا الصراط المستقیم، صراط الذین انعمت علیهم غیر المغضوب علیهم ولا الضالین، می‌فرماید: این برای بنده‌ام است، و برای بنده‌ام هر آن چیزی است که بخواهد».

از بُرَیده رضی الله عنه روایت است که گفت: رسول الله صلی الله علیه وسلم فرمودند: «إِنَّ الْعَهْدَ الَّذِي بَيْنَنَا وَبَيْنَهُمُ الصَّلَاةُ، فَمَنْ تَرَكَهَا فَقَدْ كَفَرَ». «پیمانی که میان ما و آنهاست نماز است؛ پس هر که ترکش كرد کافر شده است».

از جابر رضی الله عنه روایت است که گفت: شنیدم که رسول الله صلی الله علیه وسلم می‌فرمود: «إِنَّ بَيْنَ الرَّجُلِ وَبَيْنَ الشِّرْكِ وَالْكُفْرِ تَرْكَ الصَّلَاةِ». «میان شخص و شرک و کفر، ترک نماز است».

از سالم بن ابی جَعد روایت است که گفت: مردی گفت: کاش نماز می‌خواندم و راحت می‌شدم. اما آنها گویا سخن او را بد دانستند، پس او گفت: شنیدم که رسول الله صلی الله علیه وسلم می‌فرمود: «يا بلالُ، أقِمِ الصَّلاةَ، أرِحْنا بها». «ای بلال، نماز را اقامه کن، ما را با آن راحت کن».

از ابوهریره رضی الله عنه روایت است که می گوید: چون رسول الله صلی الله علیه وسلم برای نماز تکبیر می گفت، مقداری قبل از اینکه قرائت را آغاز کند، ساکت می ماند؛ به همین دلیل گفتم: ای رسول الله، پدر و مادرم فدايت، در سکوت ات بين تکبير و خواندن سوره چه می گويی؟ ايشان فرمودند: «می گويم: "اللَّهُمَّ بَاعِدْ بَيْنِي وَبَيْنَ خَطَايَايَ كَمَا بَاعَدْتَ بَيْنَ الْمَشْرِقِ وَالْمَغْرِبِ، اللَّهُمَّ نَقِّنِي مِنْ خَطَايَايَ كَمَا يُنَقَّى الثَّوْبُ الأَبْيَضُ مِنْ الدَّنَسِ، اللَّهُمَّ اغْسِلْنِي مِنْ خَطَايَايَ بِالْمَاءِ وَالثَّلْجِ وَالْبَرَدِ"بار الها من و گناهانم را آنچنان از هم دور کن که بين مشرق و مغرب فاصله انداختی، بار الها آنچنان مرا از گناهانم پاک گردان که لباس سفيد از ناپاکی ها پاک می شود، بار الها مرا از گناهانم با آب و يخ و تگرگ بشوی».

از عبدالله بن عمر رضی الله عنهما روایت است: که رسول الله صلى الله عليه وسلم در آغاز نماز و هنگام تكبير ركوع رفع يدين می كرد، يعنی دست هايش را تا برابر شانه ها بالا می برد. همچنين هنگام برخاستن از ركوع نيز رفع يدين می كرد و می گفت: «سَمِعَ الله لمن حَمِدَهُ رَبَّنَا ولك الحمد» و این کار را در سجده انجام نمی داد.

از عُبادة بن الصامِت رضی الله عنه روایت است که رسول الله صلی الله علیه وسلم فرمود: «لَا صَلَاةَ لِمَنْ لَمْ يَقْرَأْ بِفَاتِحَةِ الكِتَابِ». «کسی که فاتحۀ کتاب (سورۀ فاتحه) را تلاوت نکند، نماز او درست نمی شود».

از ابوهریره رضی الله عنه روایت است که: ایشان در هر نماز فرض و غیر فرض، در رمضان و غیر رمضان [در آغاز آن] تکبیر می‌گفت، و سپس هنگام رکوع تکبیر می‌گفت، سپس می‌گفت: سَمِعَ اللهُ لِمَنْ حَمِدَهُ، سپس پیش از رفتن به سجده می‌گفت: رَبَّنَا وَلَكَ الْحَمْدُ، سپس هنگام رفتن به سجده تکبیر می‌گفت، و هنگام سر بلند کردن از سجده تکبیر می‌گفت، سپس هنگام رفتن به سجده تکبیر می‌گفت، سپس هنگام برخاستن از سجده تکبیر می‌گفت، سپس هنگام برخاستن از جلوس در رکعت دوم تکبیر می‌گفت، و این را در هر رکعت انجام می‌داد تا آنکه نمازش را به پایان می‌رساند، سپس بعد از پایان نماز می‌گفت: قسم به آنکه جانم به دست اوست، نماز من شبیه‌تر از شما به نماز رسول الله صلی الله علیه وسلم است، این نماز او بود تا آنکه از دنیا رفت.

از ابن عباس رضی الله عنهما از پیامبر صلی الله علیه وسلم روایت است که فرمود: «أُمِرْتُ أَنْ أَسْجُدَ عَلَى سَبْعَةِ أَعْظُمٍ: عَلَى الْجَبْهَةِ وَأَشَارَ بِيَدِهِ عَلَى أَنْفِهِ، وَالْيَدَيْنِ، وَالرُّكْبَتَيْنِ، وَأَطْرَافِ الْقَدَمَيْنِ، وَلَا نَكْفِتَ الثِّيَابَ وَالشَّعَرَ» یعنی: «به من امر شده كه بر روى هفت استخوان و پيشانى سجده كنم، و با دستشان به بينى، دو دست، دو زانو و اطراف پاهايشان اشاره كردند، و اينكه لباس و موها را [در داخل نماز] جمع نكنيم».