پیامبر صلی الله علیه وسلم خبر داده است که الله متعال در حدیث قدسی می‌فرماید: سورهٔ فاتحه را در نماز بین خودم و بنده‌ام دو نیم تقسيم نموده‌ام، نصف آن برای من و نصف آن برای او. نصف اول آن حمد و ثنا و بزرگداشت الله است که برای آن به بنده‌ام بهترین پاداش را می‌دهم. و نصف دوم آن تضرع و دعا است و دعایش را اجابت می‌کنم، و آنچه را خواسته به او عطا می‌کنم. پس چون نمازگزار بگوید: {الحمد لله رب العالمین} (ستایش مخصوص الله پروردگار جهانیان است)، الله می‌فرماید: بنده‌ام مرا ستايش نمود، و چون بگوید: {الرحمن الرحیم} (آن رحمت‌گستر ومهربان)، الله می‌فرماید: بنده‌ام مرا ثنا گفت و مرا ستود، و به رحمتی که بر همهٔ خلق گسترده‌ام اعتراف کرد، و چون بگوید: {مالك یوم الدین} (مالک روز جزاست)، الله می‌فرماید: بنده‌ام مرا تمجید کرد و آن شرف وسیع است. پس چون بگوید: {إياك نعبد وإياك نستعین}، الله متعال می‌فرماید: این میان من و بنده‌ام است. نصف اول از این آیه برای الله است یعنی: {إیاك نعبد} که به معنای اعتراف به الوهیت برای الله است، و استجابت او با عبادت است و با این نیمهٔ مخصوص الله به پایان می‌رسد. و نیمهٔ دوم آیه برای بنده است یعنی: {إیاك نستعین} که درخواست یاری از الله و وعدهٔ یاری اوست. پس چون بگوید: {اهدنا الصراط المستقيم * صراط الذين أنعمت عليهم غير المغضوب عليهم ولا الضالين} الله می‌فرماید: این تضرع و دعایی است از سوی بنده‌ام، و بنده‌ام آنچه بخواهد را دارد و دعایش را اجابت کردم.