- یکی از حکمت های بالا بردن دست ها در نماز این است که زینت نماز و تعظیم الله متعال است.
- از او صلی الله علیه وسلم ثابت شده است که ایشان در موضع چهارم نیز دست هایش را بالا برد، چنانکه در روایت ابوحمید الساعدی به روایت ابوداود و دیگران آمده است که هنگام ایستادن از تشهد اول در نماز سه و چهار رکعتی رفع الیدین را انجام می داد.
- همچنین ثابت شده است که او صلی الله علیه وسلم دستهای خود را در برابر گوش هایش بلند می کرد، بدون اینکه آن را لمس کند، چنانکه در روایت مالک بن الحویرث در صحیحین آمده است: «هنگامی که رسول الله صلی الله علیه وسلم تکبیر گفت دستانش را بالا برد تا برابر گوش هایش قرار گیرد».
- تسمیع و تحمید مخصوص امام و تنها نمازگزارمنفرد است، و اما نمازگزار پشت سر امام (مقتدی) می‌گوید: ربنا ولك الحمد.
- گفتن: "رَبَّنَا وَلَكَ الحَمْدُ" بعد از رکوع از پیامبر صلی الله علیه وسلم به چهار صیغه روایت شده و این یکی از آنهاست، برای انسان بهتر است این صیغه ها را دنبال کند، یک بار این را و بار دیگر دیگری را انجام دهد.