از ابوهریره ـ رضی الله عنه ـ روایت است که پیامبر ـ صلی الله علیه وسلم ـ فرمودند: «أَمَا يَخْشَى أَحَدُكُمْ - أَوْ: لاَ يَخْشَى أَحَدُكُمْ - إِذَا رَفَعَ رَأْسَهُ قَبْلَ الإِمَامِ، أَنْ يَجْعَلَ اللَّهُ رَأْسَهُ رَأْسَ حِمَارٍ، أَوْ يَجْعَلَ اللَّهُ صُورَتَهُ صُورَةَ حِمَارٍ»: «آیا یکی از شما نمی‌ترسد که چون سرش را پیش از امام بلند کند، الله سر او را به سر الاغ تبدیل کند یا چهره‌اش را به چهرهٔ الاغ تبدیل نماید؟».

از ابوسعید خُدری ـ رضی الله عنه ـ روایت است که رسول الله ـ صلی الله علیه وسلم ـ فرمودند: «إِذَا شَكَّ أَحَدُكُمْ فِي صَلَاتِهِ، فَلَمْ يَدْرِ كَمْ صَلَّى ثَلَاثًا أَمْ أَرْبَعًا، فَلْيَطْرَحِ الشَّكَّ، وَلْيَبْنِ عَلَى مَا اسْتَيْقَنَ، ثُمَّ يَسْجُدُ سَجْدَتَيْنِ قَبْلَ أَنْ يُسَلِّمَ، فَإِنْ كَانَ صَلَّى خَمْسًا شَفَعْنَ لَهُ صَلَاتَهُ، وَإِنْ كَانَ صَلَّى إِتْمَامًا لِأَرْبَعٍ كَانَتَا تَرْغِيمًا لِلشَّيْطَانِ»: «اگر یکی از شما در نمازش دچار شک و تردید شد و ندانست که چند رکعت خوانده - سه رکعت یا چهار رکعت - باید به این شک توجه نکند و بر اساس آنچه یقین دارد عمل کند، سپس پیش از سلام، دو سجده‌ی [سهو] به‌جا بیاورد، پس اگر پنج رکعت خوانده [آن دو سجدهٔ سهو] نمازش را زوج می‌سازد و اگر چهار رکعتش را کامل کرده، این (دو سجده) باعث به خاک مالیدن پوزهٔ شیطان می‌شود».

از وابِصَه بن مَعْبَد جُهنی رضی الله عنه روایت است که رسول الله صلی الله علیه وسلم مردی را دید که تک و تنها در پشت صف (به همراه جماعت) نماز می خواند، پس به وی دستور داد تا دوباره نماز بخواند.

از ابن مسعود رضی الله عنه روایت است که می گوید: نزد رسول الله صلى الله عليه وسلم از مردی ياد شد که يک شب را تا صبح خوابيد. رسول الله صلى الله عليه وسلم فرمود: «ذَاكَ رَجُلٌ بَالَ الشَّيطَانُ في أُذُنَيْه»: «او کسی است که شيطان در گوش هایش ادرار کرده است». يا فرمود: «في أُذُنِه»: «در گوشِ او».

از ابوهریره ـ رضی الله عنه ـ روایت است که پیامبر ـ صلی الله علیه وسلم ـ فرمود: «خَيْرُ يَوْمٍ طَلَعَتْ عَلَيْهِ الشَّمْسُ يَوْمُ الْجُمُعَةِ، فِيهِ خُلِقَ آدَمُ، وَفِيهِ أُدْخِلَ الْجَنَّةَ، وَفِيهِ أُخْرِجَ مِنْهَا، وَلَا تَقُومُ السَّاعَةُ إِلَّا فِي يَوْمِ الْجُمُعَةِ»: «بهترین روزی که خورشید بر آن طلوع کرده روز جمعه است، آدم در آن به دنیا آمد و در آن به بهشت وارد شد و در آن از بهشت بیرون گردید و قیامت برپا نمی‌شود مگر در روز جمعه».

از ابوهريره رضی الله عنه روایت است که رسول الله صلى الله عليه وسلم فرمودند: «مَن اغْتَسَلَ يَومَ الجُمُعَةِ غُسْلَ الجَنَابَةِ، ثُمَّ رَاحَ في السَّاعِةِ الأولى فَكَأنَّمَا قَرَّبَ بَدَنَةً، وَمَنْ رَاحَ في السَّاعَةِ الثَّانِيَةِ، فَكَأَنَّمَا قَرَّبَ بَقَرَةً، وَمَنْ رَاحَ في السَّاعِةِ الثَّالِثَةِ فَكَأنَّمَا قَرَّبَ كَبْشاً أقْرَنَ، وَمَنْ رَاحَ في السَّاعَةِ الرَّابِعَةِ، فَكَأنَّمَا قَرَّبَ دَجَاجَةً، وَمَنْ رَاحَ في السَّاعَةِ الخَامِسَةِ، فَكَأنَّمَا قَرَّبَ بَيْضَةً، فَإذَا خَرَجَ الإمَامُ، حَضَرَتِ المَلاَئِكَةُ يَسْتَمِعُونَ الذِّكْرَ»: «هركس روز جمعه مانند غسل جنابت، غسل نمايد و اولِ وقت برای نماز جمعه - به مسجد - برود، گويا شتری صدقه نموده است. و هركس در وقتِ دوم برود، گويا گاوی صدقه داده است. و هركس در وقت سوم برود، گويا قوچی شاخ دار صدقه نموده است. و هركس در وقت چهارم برود، گويا يك مرغ صدقه كرده است. و هركس در وقت پنجم برود، گويا يك تخم مرغ صدقه داده است. و آنگاه که امام برای ايراد خطبه برخيزد، ملائکه (قلم و كاغذ خود را جمع می كنند و) به خطبه گوش می دهند».

از ثَوبان ـ رضی الله عنه ـ روایت است که گفت: هرگاه رسول الله ـ صلی الله علیه وسلم ـ از نمازش فارغ می‌شد سه بار استغفار می‌کرد و سپس می‌فرمود: «اللَّهُمَّ أَنْتَ السَّلَامُ، وَمِنْكَ السَّلَامُ، تَبَارَكْتَ ذَا الْجَلَالِ وَالْإِكْرَامِ»: «بارالها تو [از هر عیب و نقصی] سالم هستی و سلامت از سوی توست، بابرکت هستی ای صاحب شکوه و بزرگواری». ولید می‌گوید: به اوزاعی گفتم: استغفار چگونه است؟ گفت: می‌گویی: أَسْتَغْفِرُ اللهَ، أَسْتَغْفِرُ اللهَ.

از ابوزبیر روایت است که گفت: ابن زبیر پس از هر نماز، هنگامى كه سلام می‌داد، این ذکر را می‌گفت: «لَا إِلَهَ إِلَّا اللهُ وَحْدَهُ لَا شَرِيكَ لَهُ، لَهُ الْمُلْكُ وَلَهُ الْحَمْدُ وَهُوَ عَلَى كُلِّ شَيْءٍ قَدِيرٌ، لَا حَوْلَ وَلَا قُوَّةَ إِلَّا بِاللهِ، لَا إِلَهَ إِلَّا اللهُ، ‌وَلَا ‌نَعْبُدُ ‌إِلَّا إِيَّاهُ، لَهُ النِّعْمَةُ وَلَهُ الْفَضْلُ وَلَهُ الثَّنَاءُ الْحَسَنُ، لَا إِلَهَ إِلَّا اللهُ مُخْلِصِينَ لَهُ الدِّينَ وَلَوْ كَرِهَ الْكَافِرُونَ»: «هيچ معبود به حقى جز الله يگانهٔ بدون شريک نيست؛ فرمانروایی و ستايش برای اوست و او بر هر چيزى تواناست؛ قدرت و توانايى نيست مگر با كمک الله و هيچ معبود به حقی نيست غير از الله؛ و فقط او را عبادت مى‌كنيم و نعمت و فضل از آن اوست؛ و ستايش نيكو از آن اوست، هيچ معبود به حقی نيست جز الله و در دين برای او اخلاص داريم هرچند كافران ناخشنود باشند». عبدالله بن زبیر می‌گوید: «اين ذکر پس از هر نماز، ورد زبان رسول الله ـ صلى الله عليه وسلم ـ بود».

از وَرّاد، کاتب مُغِیره بن شُعبه روایت است که مغیره در نامه‌ای که برای او به معاویه می‌نوشتم چنین گفت که: پیامبر ـ صلی الله علیه وسلم ـ در پی هر نماز فرض می‌فرمود: «لَا إِلَهَ إِلَّا اللهُ وَحْدَهُ لَا شَرِيكَ لَهُ، لَهُ الْمُلْكُ وَلَهُ الْحَمْدُ، وَهُوَ عَلَى كُلِّ شَيْءٍ قَدِيرٌ، اللَّهُمَّ لَا مَانِعَ لِمَا أَعْطَيْتَ، وَلَا مُعْطِيَ لِمَا مَنَعْتَ، وَلَا يَنْفَعُ ذَا الْجَدِّ مِنْكَ الْجَدُّ»: «معبود به حقی جز الله نیست، یگانه و بی‌شریک است، فرمانروایی و حمد از آن اوست و او بر هر چیزی تواناست. بارالها برای آنچه تو عطا کنی بازدارنده‌‌ای نیست و برای آنچه تو مانع شوی عطا کننده‌ای نیست؛ و صاحب ثروت و بهره را در برابر تو ثروت و بهره‌اش سودی نمی‌بخشد».

از ابوهریره ـ رضی الله عنه ـ روایت است که پیامبر ـ صلی الله علیه وسلم ـ فرمودند: «مَنْ سَبَّحَ اللهَ فِي دُبُرِ كُلِّ صَلَاةٍ ثَلَاثًا وَثَلَاثِينَ، وَحَمِدَ اللهَ ثَلَاثًا وَثَلَاثِينَ، وَكَبَّرَ اللهَ ثَلَاثًا وَثَلَاثِينَ، فَتْلِكَ تِسْعَةٌ وَتِسْعُونَ، وَقَالَ: تَمَامَ الْمِائَةِ: لَا إِلَهَ إِلَّا اللهُ وَحْدَهُ لَا شَرِيكَ لَهُ، لَهُ الْمُلْكُ وَلَهُ الْحَمْدُ وَهُوَ عَلَى كُلِّ شَيْءٍ قَدِيرٌ غُفِرَتْ خَطَايَاهُ وَإِنْ كَانَتْ مِثْلَ زَبَدِ الْبَحْرِ»: «هرکس در پی هر نماز سی و سه بار تسبیح و سی و سه بار حمد و ستایش و سی و سه بار تکبیر خداوندی را بگوید، جمعا نود و نه (بار ذکر خداوند را گفته) است». و فرمود: «در تکمیل صدمین ذکر «لَا إِلَهَ إِلَّا اللهُ وَحْدَهُ لَا شَرِيكَ لَهُ، لَهُ الْمُلْكُ وَلَهُ الْحَمْدُ وَهُوَ عَلَى كُلِّ شَيْءٍ قَدِيرٌ» بگوید، [در این صورت] گناهانش آمرزیده می‌شود هرچند مانند کف دریا باشد».

از ابواُمامه ـ رضی الله عنه ـ روایت است که رسول الله ـ صلی الله علیه وسلم ـ فرمودند: «مَنْ قَرَأَ آيَةَ الْكُرْسِيِّ فِي دُبُرِ كُلِّ صَلَاةٍ مَكْتُوبَةٍ لَمْ يَمْنَعْهُ مِنْ دُخُولِ الْجَنَّةِ إِلَّا أَنْ يَمُوتَ»: «هرکس آیة الکرسی را در پی نمازهای فرض بخواند، چیزی مانع ورود او به بهشت نیست مگر اینکه بمیرد».

از ابن عمر ـ رضی الله عنهما ـ روایت است که: از پیامبر ـ صلی الله علیه وسلم ـ ده رکعت را به یاد دارم: دو رکعت پیش از ظهر و دو رکعت بعد از آن؛ و دو رکعت بعد از مغرب در خانه‌اش؛ و دو رکعت پس از عشاء در خانه‌اش؛ و دو رکعت پیش از نماز صبح و این ساعتی بود که کسی در آن بر پیامبر ـ صلی الله علیه وسلم ـ وارد نمی‌شد؛ و حفصه به من خبر داد که هرگاه مؤذن اذان می‌گفت و فجر طلوع می‌کرد دو رکعت نماز می‌گزارد؛ و در لفظی دیگر آمده است: پیامبر ـ صلی الله علیه وسلم ـ پس از جمعه، دو رکعت ادا می‌کرد.