- Ташвиқ ба адо кардани намози аср дар аввали вақт ва пешқадам будан дар анҷоми он.
- Таҳдиди сахт барои касоне, ки намози асрро тарк мекунанд, гуноҳи анҷом надодани намози аср дар вақти худ бузургтар аз дигар намозҳо аст, зеро намози аср ҳамон намози вусто (миёна) аст, ки ба вижа дар ояти зер зикр шудааст: "[Эй мусулмонон] бар [анҷоми] ҳама намозҳо ва [ба хусус] намози аср кӯшо бошед [саъю талош кунед] ва бо фурӯтаниву фармонбардорӣ барои Аллоҳ Таъоло ба по хезед" (Сураи Бақара: 238)