- Имон дараҷаҳое дорад, ки бархе беҳтар аз бархе дигар аст.
- Имон гуфтор, амал ва эътиқод аст.
- Ҳаё дар пешгоҳи Аллоҳ Таъоло ин аст, ки: аз ончи туро наҳй фармудааст бадур бошӣ ва дар баробари ончи амр фармудааст ҳозир бошӣ.
- Зикри адад инҷо ба маънои маҳдуд будани он нест, балки баёнгари бартар ва зиёд будани подоши амалҳои нек аст, зеро араб вақте як адади муайянро зикр кунанд манзурашон нафйи бештар аз он нест.