از انس رضی الله عنه روایت است که فرمود: نزد عمر رضی الله عنه بودیم، فرمود که: ما از تکلف منع شده ایم.

از ابن عمر رضی الله عنهما روایت است که رسول الله صلی الله علیه وسلم فرمودند: «إِذَا أَكَلَ أَحَدُكُمْ فَلْيَأْكُلْ بِيَمِينِهِ، وَإِذَا شَرِبَ فَلْيَشْرَبْ بِيَمِينِهِ، فَإِنَّ الشَّيْطَانَ يَأْكُلُ بِشِمَالِهِ، وَيَشْرَبُ بِشِمَالِهِ». «اگر کسی از شما غذا خورد با دست راستش بخورد، و اگر نوشید با دست راستش بنوشد، زیرا شیطان با دست چپش می‌خورد، و با دست چپش می‌نوشد».

از عمر بن ابی سلمه رضی الله عنه روایت است که گفت: من نوجوانی تحت سرپرستی پیامبر صلی الله علیه وسلم بودم و دستم در ظرف غذا به هر سو می‌رفت، پس رسول الله صلی الله علیه وسلم فرمود: «يَا غُلَامُ، سَمِّ اللهَ، وَكُلْ بِيَمِينِكَ، وَكُلْ مِمَّا يَلِيكَ». «ای نوجوان، نام الله را [در آغاز غذا] بگو، و با دست راست بخور، و از آنچه نزدیکت هست بخور» پس از آن همواره غذا خوردن من اینگونه بود.

از انس بن مالک رضی الله عنه روایت است فرمود که رسول الله صلی الله علیه و آله و سلم فرمودند: « الله متعال از بنده خشنود می‌شود که غذا بخورد وی را به خاطر آن ستایش کند، ویا اگر نوشیدنی بنوشد سپس او را بر آن ستایش کند».

از سَلَمة بن الأکوَع رضی الله عنه روایت است که: مردی نزد رسول الله صلی الله علیه وسلم با دست چپش خورد، پس [پیامبر] به ایشان فرمود: «كُلْ بِيَمِينِكَ» یعنی: «با دست راستت بخور» او گفت: نمی‌توانم. ایشان فرمودند: «لَا اسْتَطَعْتَ» یعنی: «نتوانی». چیزی جز تکبر او مانع از [انجام امر پیامبر] نشد. راوی می‌گوید: دیگر نتوانست آن را (یعنی دست راستش را) به دهانش بلند کند.

از ابوهریره رضی الله عنه روایت است که می گوید: هنگامی که رسول الله صلى الله عليه وسلم عطسه می زد دست يا لباسش را روی دهانش می گذاشت، و با آن از صدايش می کاست.

از ابن عباس رضی الله عنهما روایت است که گفت: رسول الله صلی الله علیه وسلم فرمود: «الله متعال دوست دارد که به رخصت هایش عمل شود همانطوری که دوست دارد به عزیمت هایش عمل شود».

از ابو هریره رضی الله عنه روایت است گفت: که رسول الله صلی الله علیه وسلم فرمودند: «کسی را که الله متعال ارادۀ خیر كند، اورا به مصیبت ها مبتلا می سازد ».

از ابوسعید خُدری و ابوهُریره رضی الله عنهما روایت است آنها از پیامبر صلی الله علیه وسلم روایت نموده اند كه فرمودند: «مَا يُصِيبُ الْمُسْلِمَ مِنْ نَصَبٍ وَلَا وَصَبٍ وَلَا هَمٍّ وَلَا حُزْنٍ وَلَا أَذًى وَلَا غَمٍّ حَتَّى الشَّوْكَةِ يُشَاكُهَا إِلَّا كَفَّرَ اللهُ بِهَا مِنْ خَطَايَاهُ». هيچ رنج، بيماری، نگرانی، ناراحتی، آزار و غم و اندوهی به مسلمان نمی‌رسد و حتی خاری در پايش فرو نمی رود مگر اينکه الله متعال [مقداری] از گناهانش را به سبب آن می‌بخشد.

از صهیب رضی الله عنه روایت است که رسول الله صلی الله علیه وسلم فرمودند: «عَجَبًا لِأَمْرِ الْمُؤْمِنِ، إِنَّ أَمْرَهُ كُلَّهُ خَيْرٌ، وَلَيْسَ ذَاكَ لِأَحَدٍ إِلَّا لِلْمُؤْمِنِ، إِنْ أَصَابَتْهُ سَرَّاءُ شَكَرَ، فَكَانَ خَيْرًا لَهُ، وَإِنْ أَصَابَتْهُ ضَرَّاءُ صَبَرَ، فَكَانَ خَيْرًا لَهُ». «شگفتا از حال مؤمن که همه ی اوضاع و احوالش برای او خير است و کسی جز مؤمن، چنين وضعی ندارد: اگر با امر خوشايندی مواجه شود، شکر می کند و اگر دچار زيان و امر ناگواری گردد، صبر می نمايد؛ و اين برای او خير است».

از ابو موسی اشعری رضی الله عنه روایت است که فرمود: رسول الله صلی الله علیه وسلم فرمودند: «اگر بنده مریض شود و یا مسافرت کند، معادل کاری که در زمان اقامت و سلامتی انجام می داد، برای او نوشته می شود».

از ابوهریره رضی الله عنه روایت است که رسول الله صلی الله علیه وسلم فرمودند: «بَادِرُوا بِالْأَعْمَالِ فِتَنًا كَقِطَعِ اللَّيْلِ الْمُظْلِمِ، يُصْبِحُ الرَّجُلُ مُؤْمِنًا وَيُمْسِي كَافِرًا، أَوْ يُمْسِي مُؤْمِنًا وَيُصْبِحُ كَافِرًا، يَبِيعُ دِينَهُ بِعَرَضٍ مِنَ الدُّنْيَا». «به سوی اعمال نيک بشتابيد پيش از فرارسيدن فتنه هايی که مانند شب تاريک هستند، و انسان در صبحگاه مومن و در شب کافر می گردد، يا شبانگاه مومن و صبحگاه کافر می گردد، و دينش را در برابر کالای ناچيز دنيا می فروشد».