တမန်တော်မြတ်(ဆွလ္လလ္လာဟုအလိုင်းဟိဝစလ္လမ်)သည် ရှိရ်က်ဖြစ်စေသောလုပ်ရပ်များကို ရှင်းပြတော်မူခဲ့သည်။၎င်းတို့မှာ (၁) “ရုကာ” ရောဂါပျောက်ကင်းရန်အတွက် ဂျာဟိလီယသ် အမိုက်ခေတ်က လူတို့ရွတ်ဖတ်သည့် ‘ရှိရ်က်’စကားလုံးများပါဝင်သော မန်းမှုတ်သည့် စာသားများကို ခေါ်ဆိုသည်။ (၂)“သမာအင်မ်” (နဇရ်) မျက်စိထိခြင်းမှကာကွယ်ရန်အတွက် ကလေးငယ်များ၊ တိရ စ္ဆာန်များနှင့် အခြားအရာများတွင် ချိတ်ဆွဲပေးသော ပုတီးစေ့ကဲ့သို့သော အဆောင်လက်ဖွဲ့များဖြစ်သည်။ (၃)“သိဝလဟ်” ဇနီးမောင်နှံကြား ချစ်ခင်မှုရရန် ဂျာဒူဖြင့် ပီယဆေးပြုကျင့်သောကိစ္စကိုခေါ်သည်။ ဤလုပ်ရပ်များသည် ‘ရှိရ်က်’ ဖြစ်သည်။ အဘယ်ကြောင့်ဆိုသော် ၎င်းတို့သည် အထောက်အထားများဖြင့် အတည်ပြုထားသော ရှရီအဟ် တရားတော်က ခွင့်ပြုထားသည့် အကြောင်းခံများ မဟုတ်သည့်အပြင် လက်တွေ့ကျကျ အတည်ပြုနိုင်သော အာရုံခံစားသိနိုင်သည့်အကြောင်းခံလည်း မဟုတ်ပေ။ ကုရ်အာန်ကျမ်းမြတ်ဖတ်ရွတ်ခြင်းကဲ့သို့ တရား‌‌တော်လာအကြောင်းခံများ သို့မဟုတ် လက်တွေ့ကျကျသက်သေပြထားသော ဆေးဝါးများကဲ့သို့ ရုပ်ပိုင်းဆိုင်ရာ အကြောင်းခံများသည်ပြုပိုင်သည်။ သို့သော် ၎င်းတို့သည် အကြောင်းခံများသာဖြစ်ပြီး ဧကန်မုချ ကောင်းကျိုးနှင့် ဆိုးကျိုးသည် အလ္လာဟ်အရှင်မြတ်၏လက်တော်၌သာရှိသည်ဟုသာ ယုံကြည်ချက်ထားရမည်။