- Искреноста е возвишена морална особина која се постигнува со трудење и истрајност. Човекот кој постојано говори искрено и се стреми кон искреноста, со време ќе ја претвори во своја природна особина и одлика, па ќе биде запишан кај Аллах како еден од искрените и доброчинителите.
- Лажењето, од друга страна, е грда особина што човекот ја стекнува преку постојано практикување, било во зборови или во дела, сè додека не му стане природна навика и својство, поради што ќе биде запишан кај Аллах како еден од лажливците.
- Искреноста опфаќа повеќе аспекти: искреност на јазикот, што е спротивно на лажењето; искреност во намерата, односно чистота на срцето; искреност во одлучноста за доброто што човекот го има како намера; искреност во делата, што подразбира усогласеност помеѓу она што го покажува јавно и она што го крие во срцето; и искреност во внатрешните состојби, како искреност во стравот од Аллах, надежта во Него и слично. Оној кој се одликува со сите овие аспекти ќе биде од најискрените, а оној кој се истакнува во дел од нив ќе биде запишан како искрен, но не од највисокото ниво на искреност.