از ابوهریره رضی الله عنه روایت است که رسول الله صلی الله علیه وسلم فرمودند: «إِنَّ الدِّينَ يُسْر، ولنْ يشادَّ الدِّينُ إلاَّ غَلَبه فسدِّدُوا وقَارِبُوا وَأَبْشِرُوا، واسْتعِينُوا بِالْغدْوةِ والرَّوْحةِ وشَيْءٍ مِن الدُّلْجةِ»: «دين آسان است؛ و هرکس آن را بر خود سخت بگيرد، سرانجام خسته و درمانده می شود؛ پس راه راست و درست و ميانه را در پيش بگيريد و (به درست کاری و ميانه روی) خوشحال باشيد و از عبادت صبح و شام و پاسی از شب کمک بگيريد». و در روایتی آمده است: «سدِّدُوا وقَارِبُوا واغْدوا ورُوحُوا، وشَيْء مِنَ الدُّلْجةِ، الْقَصْد الْقصْد تَبْلُغُوا»: «راه راست و ميانه را در پيش بگيريد و صبح و شام و پاسی از شب عبادت کنيد؛ ميانه رو باشيد، ميانه رو باشيد تا به مقصد برسيد».

از انس بن مالک ـ رضی الله عنه ـ روایت است که پیامبر ـ صلی الله علیه وسلم ـ فرمود: «يَسِّرُوا وَلَا تُعَسِّرُوا، وَبَشِّرُوا وَلَا تُنَفِّرُوا»: «آسان بگيريد و سختگير نباشيد و مژده دهيد و سبب تنفر نباشيد».

از انس ـ رضی الله عنه ـ روایت است که گفت: نزد عمر بودیم که فرمود: «ما از تکلف نهی شده‌ایم».

از ابن عمر ـ رضی الله عنهما ـ روایت است که رسول الله ـ صلی الله علیه وسلم ـ فرمودند: چون کسی از شما غذا خورد باید با دست راستش بخورد و اگر نوشید باید با دست راستش بنوشد، زیرا شیطان با دست چپش می‌خورد و با دست چپش می‌نوشد».

از عمر بن ابی سلمه ـ رضی الله عنه ـ روایت است که گفت: من پسربچه‌ای در دامان پیامبر ـ صلی الله علیه وسلم ـ بودم و دستم در ظرف غذا به هر سو می‌رفت، پس رسول الله ـ صلی الله علیه وسلم ـ به من فرمود: «يَا غُلَامُ، سَمِّ اللهَ، وَكُلْ بِيَمِينِكَ، وَكُلْ مِمَّا يَلِيكَ»: «ای نوجوان، نام الله را [در آغاز غذا] بگو و با دست راست بخور و از آنچه نزدیکت هست میل کن» پس از آن همواره غذا خوردن من اینگونه بود.

از انس بن مالک ـ رضی الله عنه ـ روایت است که گفت: رسول الله ـ صلی الله علیه وسلم ـ فرمود: «إِنَّ اللهَ لَيَرْضَى عَنِ الْعَبْدِ أَنْ يَأْكُلَ الْأَكْلَةَ فَيَحْمَدَهُ عَلَيْهَا، أَوْ يَشْرَبَ الشَّرْبَةَ فَيَحْمَدَهُ عَلَيْهَا»: «الله از بنده‌اى كه چیزی بخورد و به خاطر آن الحمدلله بگويد، يا نوشيدنى بنوشد، و به خاطر آن الحمدلله بگويد، خشنود مى‌شود».

از سَلَمة بن الأکوَع ـ رضی الله عنه ـ روایت است که: مردی نزد رسول الله ـ صلی الله علیه وسلم ـ با دست چپش خورد، پس [پیامبر] به ایشان فرمود: «كُلْ بِيَمِينِكَ»: «با دست راستت بخور» او گفت: نمی‌توانم. ایشان فرمود: «لَا اسْتَطَعْتَ»: «نتوانی». چیزی جز تکبر مانع او از [انجام امر پیامبر] نشد. راوی می‌گوید: دیگر نتوانست دستش را به دهانش بلند کند.

از جابر بن عبدالله رضی الله عنهما روایت است که پیامبر صلی الله علیه وسلم فرمودند: «مَنْ أَكَلَ ثُومًا أَوْ بَصَلًا، فَلْيَعْتَزِلْنَا -أَوْ قَالَ: فَلْيَعْتَزِلْ- مَسْجِدَنَا، وَلْيَقْعُدْ فِي بَيْتِهِ»: «هرکس سیر یا پیازی خورد، باید از ما کناره گیرد - یا فرمود: از مسجد ما کناره گیرد - و باید در خانه‌اش بنشیند». و برای رسول الله صلى الله عليه وسلم دیگی آوردند كه در آن چند نوع سبزی بود که بوی تندی از آنها به مشام ایشان صلى الله عليه وسلم رسيد. پس از محتويات آن پرسيد و آنها سبزيجاتی را كه در آن وجود داشت، نام بردند. آنگاه رسول الله صلی الله علیه وسلم فرمود که آن را به یکی از اصحابش که همراه ایشان بود بدهند، ولی وقتی پیامبر متوجه شد که او نیز خوردنش را نمی‌پسندد، فرمود: «كُلْ، فَإِنِّي أُنَاجِي مَنْ لا تُنَاجِي»: «بخور که من با كسی [از نزديک] سخن می‌گويم (جبرئيل) كه تو سخن نمی‌گويی» .

از سهل بن مُعاذ بن اَنَس از پدرش روایت است که رسول الله ـ صلی الله علیه وسلم ـ فرمودند: «مَنْ أَكَلَ طَعَامًا فَقَالَ: الحَمْدُ لِلَّهِ الَّذِي أَطْعَمَنِي هَذَا وَرَزَقَنِيهِ مِنْ غَيْرِ حَوْلٍ مِنِّي وَلاَ قُوَّةٍ، غُفِرَ لَهُ مَا تَقَدَّمَ مِنْ ذَنْبِهِ»: «هرکس غذایی را بخورد و سپس بگوید: الحَمْدُ للهِ الَّذِي أَطْعَمَنِي هَذَا وَرَزَقَنِيهِ مِنْ غَيْرِ حَوْلٍ مِنِّي وَلَا قُوَّةٍ (ستایش از آن الله است که این [غذا] را به من خوراند و آن را بدون توان و قدرتی از سوی خودم به من روزی داد) گناهان گذشته‌اش آمرزیده می‌شود».

از ابوهریره ـ رضی الله عنه ـ روایت است که گفت: هرگاه رسول الله ـ صلی الله علیه وسلم ـ عطسه می‌کرد دستش یا لباسش را روی دهانش قرار می‌داد و با آن صدای عطسه را کاهش می‌داد.

از ابن عباس رضی الله عنهما روایت است که رسول الله صلی الله علیه وسلم فرمودند: «الله دوست دارد که به رخصت‌هایش عمل شود، همانطور که دوست دارد به عزایمش عمل شود».

از ابوهریره ـ رضی الله عنه ـ روایت است که گفت: رسول الله ـ صلی الله علیه وسلم ـ فرمود: «مَنْ يُرِدِ اللهُ بِهِ خَيْرًا يُصِبْ مِنْهُ»: «هركس الله متعال ارادهٔ خيری نسبت به او داشته باشد، او را به مصيبتى مبتلا مى‌كند».