- เหล่านี้คือเสา(รุกุ่น)แห่งการละหมาด ที่ไม่สามารถทิ้งได้ ไม่สามารถลืมได้ และไม่สามารถที่จะบอกว่าไม่รู้สิ่งนั้นได้ โดยมีหลักฐานจากการที่ผู้ละหมาดได้รับคำสั่งให้ละหมาดใหม่ และท่านนบีศ็อลลัลลอฮุอะลัยฮิวะสัลลัม มิได้เพียงแค่สอนเขาเท่านั้น
- การสงบนิ่งเป็นหนึ่งในเสาหลัก(รุกุ่น)ของการละหมาด
- อัล-นะวาวีย์ กล่าวว่า: ในหะดีษชี้ให้เห็นว่าผู้ที่ละเลยบางข้อปฏิบัติที่จำเป็นของการละหมาด การละหมาดของเขาย่อมใช้ไม่ได้"
- อัล-นะวาวีย์ กล่าวว่า: ในหะดีษนี้แสดงให้เห็นถึงความอ่อนโยนและนุ่มนวลต่อผู้เรียนและผู้ที่ไม่รู้ และการให้ความช่วยเหลืออธิบายเรื่องราวให้เข้าใจ รวมถึงการสรุปเป้าหมาย และการจำกัดสิ่งที่สำคัญแก่เขา โดยไม่เน้นในสิ่งที่เป็นเพียงการเพิ่มเติม ซึ่งในบางครั้งเขาอาจจะไม่สามารถจำหรือปฏิบัติได้ตามสภาพของเขา
- อัล-นะวาวีย์ กล่าวว่า: ในหะดีษนี้แสดงให้เห็นว่า เมื่อมุฟตี (ผู้ออกคำตัดสินทางศาสนา) ถูกถามเกี่ยวกับบางเรื่อง และมีเรื่องอื่นที่ผู้ถามต้องการทราบแต่ไม่ได้ถามเกี่ยวกับมัน ควรที่เขาจะบอกกล่าวเรื่องนั้นแก่ผู้ถาม ซึ่งจะถือเป็นการให้คำแนะนำ ไม่ใช่การพูดในสิ่งที่ไม่เกี่ยวข้อง'"
- ความประเสริฐของการยอมรับความบกพร่อง ดังที่เขาได้สารภาพว่า “ฉันไม่สามารถทำให้มันดีกว่านี้อีกแล้ว ดังนั้นโปรดสอนฉันด้วยเถิด”
- อิบนุ ฮาญาร์ กล่าวว่า: ในหะดีษชี้ให้เห็นถึงการสั่งสอนสิ่งที่ถูกต้องและห้ามสิ่งที่ผิด และการที่ผู้เรียนขอให้ผู้รู้สอนเขา
- การกล่าวสลามเมื่อพบกันเป็นสิ่งที่ควรกระทำ และการตอบสลามเป็นสิ่งที่จำเป็น นอกจากนี้ยังควรกล่าวสลามซ้ำหากมีการพบกันหลายครั้ง แม้ว่าจะใกล้เคียงกับครั้งก่อน และการตอบสลามเป็นสิ่งที่ต้องทำในทุกครั้งที่มีการกล่าวสลาม