- ส่วนหนึ่งจากวิทยปัญญาของการยกมือในละหมาด คือความสวยงามของการละหมาด และเป็นการเชิดชูอัลลอฮ์ ตะอาลา
- มีหลักฐานจากท่านนบี ศ็อลลัลลอฮุอะลัยฮิวะสัลลัม ว่าท่านยกมือทั้งสองในจุดที่สี่ ดังที่รายงานโดยอบูหุมัยด์ อัซซาอิดีย์ ตามบันทึกของอบูดาวูด และท่านอื่นๆ จุดนั้นคือ เมื่อลุกขึ้นยืนจากตะชะฮุดแรก ในการละหมาดที่มีสามรอกะอะฮ์และสี่รอกะอะฮ์
- และมีหลักฐานบันทึกด้วยว่าท่านนบี ศ็อลลัลลอฮุอะลัยฮิวะสัลลัม ยกมือของเขาให้อยู่ในระดับเดียวกับหูของเขาโดยไม่แตะสัมผัสกับหู ดังในบันทึกของท่านมาลิก บิน อัลหุวัยริษ ในบันทึกของเศาะฮีห์บุคอรีย์และมุสลิม ว่า: "เมื่อท่านเราะซูลุลลอฮ์ ศ็อลลัลลอฮุอะลัยฮิวะสัลลัม เมื่อท่านกล่าวตักบีร ท่านจะยกมือทั้งสองในระดับหูทั้งสองของท่าน”
- การกล่าวรวมกันระหว่าง "ซะมิอัลลอฮุ ลิมัน หะมิดะฮ์" และ "ร็อบบะนา วะละกัลหัมด์" นั้น เป็นการเฉพาะสำหรับผู้เป็นอิหม่ามและผู้ที่ละหมาดเพียงลำพัง ส่วนผู้ที่ละหมาดในฐานะมะอ์มูม(ผู้ละหมาดตาม) ก็ให้กล่าวว่า: "รอบบะนา วะละกัลหัมด์"
- การกล่าวว่า: "ร็อบบะนา วะละกัลหัมด์" หลังจากการรุกัวอ์ (โค้งคำนับ) นั้น มีรายงานที่เศาะฮีห์จากนบี ศ็อลลัลลอฮุอะลัยฮิวะสัลลัม มีสี่สำนวนด้วยกัน และสำนวนนี้คือหนึ่งในนั้น และที่ดีที่สุดในการปฏิบัติสำหรับบุคคลคือให้ทำทั้งสี่สำนวน โดยใช้สำนวนนี้ครังหนึ่งและใช้สำนวนอื่นอีกครั้งหนึ่ง