จากท่านอะลี เราะฎิยัลลอฮุอันฮุ กล่าวว่า “ฉันเป็นคนที่ เมื่อฉันได้ยินหะดีษหนึ่งจากท่านนบี ศ็อลลัลลอฮุอะลัยฮิวะสัลลัม อัลลอฮ์จะทรงให้ประโยชน์แก่ฉันตามที่พระองค์ทรงประสงค์ที่จะให้ประโยชน์แก่ฉัน และเมื่อมีคนหนึ่งจากเศาะฮาบะฮ์ของท่านได้เล่าให้ฉันฟัง ฉันจะขอให้เขาทำการสาบานก่อน และเมื่อเขาได้ทำการสาบานแล้ว ฉันก็จะเชื่อเขา และอบูบักร์ได้บอกฉัน และอบูบักร์ก็เล่าความจริง เขากล่าวว่า ฉันได้ยินท่านเราะซูลุลลอฮ์ ศ็อลลัลลอฮุอะลัยฮิวะสัลลัม กล่าวว่า: “ไม่มีใครที่ทำบาป จากนั้นเขาก็ลุกขึ้นอาบน้ำละหมาด แล้วทำการละหมาด จากนั้นก็ขอการอภัยโทษจากอัลลอฮ์ นอกจากอัลลอฮ์จะทรงอภัยโทษให้แก่เขา” หลังจากนั้นท่านก็อ่านโองการที่ว่า {وَالَّذِينَ إِذَا فَعَلُوا فَاحِشَةً أَوْ ظَلَمُوا أَنْفُسَهُمْ ذَكَرُوا اللهَ فَاسْتَغْفَرُوا لِذُنُوبِهِمْ} [آل عمران: 135].ความว่า"{และบรรดาผู้ที่เมื่อพวกเขากระทำความผิดหรืออธรรมต่อตนเองแล้ว พวกเขาก็รำลึกถึงอัลลอฮ์ และขออภัยโทษต่อความผิดของพวกเขา}"(อาลา-อิมรอน:135)