ท่านนบี ศ็อลลัลลอฮุอะลัยฮิวะสัลลัม ขอให้อาบู ฏอลิบ ลุงของท่านในขณะที่เขาอยู่ในความเจ็บปวดใกล้ความตาย ให้เขากล่าว (لَا إِلَهَ إِلَّا اللهُ) "ไม่มีพระเจ้าอื่นใดนอกจากอัลลอฮ์" เพื่อท่านจะได้วิงวอนให้เขาในวันกิยามะฮ์ และ เพื่อเป็นพยานในการเปลี่ยนมานับถือศาสนาอิสลาม แต่เขาปฏิเสธที่จะกล่าวคำปฏิญาณ เพราะกลัวว่าชาวกุเรชจะตำหนิเขา และกล่าวถึงเขาว่า "แท้จริงที่เขาเข้ารับอิสลามเพราะกลัวความตายและอ่อนแอ! ดังนั้น เขาจึงกล่าวแก่ท่านนบี ศ็อลลัลลอฮุอะลัยอิวะสัลลัม ว่า: หากไม่เป็นเช่นนั้น ฉันคงทำให้หัวใจของเจ้ามีความสุขด้วยการกล่าวคำปฏิญาณ และทำให้ความหวังของเจ้าบรรลุและพอใจ! ดังนั้น อัลลอฮ์ ตะอาลา ได้ทรงประทานโองการหนึ่งที่ประกาศว่า ท่านนบี ศ็อลลัลลอฮุอะลัยฮิวะสัลลัม ไม่มีอำนาจที่จะให้ทางนำแก่ผู้คนให้เข้ารับอิสลามได้ อัลลลอฮ์เพียงผู้เดียวเท่านั้นที่จะประทานทางนำแก่ผู้ที่พระองค์ทรงประสงค์ และท่านบี ศ็อลลัลลอฮุอะลัยอิวะสัลลัม เป็นผู้ชี้นำบรรดาผู้คนด้วยหลักฐาน การชี้แจง การนำทาง และการเชื้อเชิญสู่แนวทางอันเที่ยงตรง.