หะดีษนี้คือหลักในการอธิบายถึงลำดับขั้นในการยับยั้งความชั่ว

หะดีษนี้ใช้ให้มีหลักการ ค่อยเป็นค่อยไปในการห้ามปรามความชั่ว ทั้งหมดนั้นขึ้นกับความสามารถของแต่ละคน

การห้ามปรามความชั่วนั้นเป็นเรื่องใหญ่ในศาสนา และไม่มีผู้ใดที่จะหลุดพ้นจากมันได้ และเป็นหน้าที่เหนือทุกคนตามความสามารถที่ทุกคนมี

การใช้ในเรื่องคุณธรรมความดีและการห้ามปรามความชั่วนั้นเป็นส่วนหนึ่งของการศรัทธา และการศรัทธานั้นมีการเพิ่มขึ้นและมีการลดลง

เงื่อนไขในการห้ามปรามความชั่วนั้น คือ ความรู้ โดยรู้ว่าการกระทำที่เกิดขึ้นนั้น คือความชั่วที่แท้จริง

เงื่อนไขในการห้ามปรามความชั่วนั้น คือ ต้องไม่เป็นเหตุให้เกิดความชั่วที่ใหญ่กว่านั้น

ในการห้ามปรามความชั่วนั้น มีสิ่งที่เป็นมารยาทและมีเงื่อนไขของมันอยู่ ซึ่งจำเป็นต้องทำการเรียนรู้มัน

การห้ามปรามความชั่ว จำเป็นต้องมีความเข้าใจด้านการบริหารในทางศาสนา ต้องมีความรู้ และข้อมูลเชิงลึก

การไม่ห้ามปรามความชั่วด้วยหัวใจนั้น แสดงถึงความอ่อนแอของการศรัทธา