อบูมูซา อัลอัชอะรีย์ เราะฎิยัลลอฮุอันฮุมา เล่าว่าเขาไปหาท่านนบี ศ็อลลัลลอฮุอะลัยฮิวะสัลลัม พร้อมกับชนเผ่าของเขา และจุดประสงค์ของพวกเขาคือเพื่อขออูฐจากท่านนบี ศ็อลลัลลอฮุอะลัยฮิวะสัลลัม เพื่อจะได้เข้าร่วมทำญิฮาดได้ ดังนั้นท่านนบี ศ็อลลัลลอฮุอะลัยฮิวะสัลลัมสาบานว่า เขาจะไม่สามารถให้พวกเขาขี่ได้ เนื่องจากท่านไม่มีพาหนะที่เพียงพอสำหรับพวกเขา ดังนั้นพวกเขาจึงกลับไปพักอยู่สักพัก จากนั้นอูฐสามตัวก็ถูกนำไปหาท่านนบี ศ็อลลัลลอฮุอะลัยฮิวะสัลลัม แล้วท่านก็ส่งอูฐเหล่านั้นไปหาพวกเขา และบางคนก็พูดกันว่า: พระเจ้าคงไม่ทรงประทานความจำเริญแก่เราหรอก เพราะท่านนบี ศ็อลลัลลอฮุอะลัยฮิวะสัลลัม สาบานว่าจะไม่ให้ยานพาหนะแก่เรา พวกเขาจึงมาหาท่านนบีและถามท่านนบี ท่านนบี ศ็อลลัลลอฮุอะลัยฮิวะสัลลัม จึงกล่าวว่า ผู้ที่จะทรงประทานยานพาหนะแก่สู่เจ้า คือพระเจ้าผู้ทรงฤทธานุภาพ เพราะพระองค์คือผู้ประทานการชี้นำและปัจจัยยังชีพ แต่ฉันเป็นเหตุให้สิ่งนี้มีขึ้นนั้นด้วยมือของฉัน หลังจากนั้นท่านนบี ศ็อลลัลลอฮุอะลัยฮิวะสัลลัม ก็ได้กล่าวว่า : ขอสาบานต่ออัลลอฮ์ หากเป็นที่ประสงค์ของพระองค์ ข้าพเจ้าจะไม่สาบานที่จะทำสิ่งใดหรือเลิกทำสิ่งใด และหากข้าพเจ้าเห็นว่าสิ่งที่ดีกว่าคำสาบานนั้นมีประโยชน์และมีคุณค่ามากกว่า ข้าพเจ้าจะเลือกทำสิ่งที่ดีกว่าและละทิ้งคำสาบานนั้น และข้าพเจ้าจะทำการไถ่คำสาบานของข้าพเจ้าด้วยการชดใช้ตามที่กำหนดไว้