ท่านนบี ศ็อลลัลลอฮุอะลัยฮิวะสัลลัมได้เปรียบเทียบศาสนาอิสลามกับอาคารที่แข็งแกร่งซึ่งมีเสาหลักห้าต้นที่รองรับอาคาร และคุณลักษณะอื่นๆ ที่เหลือของศาสนาอิสลามก็เหมือนกับองค์ประกอบเพิ่มเติมเพื่อความสมบูรณ์แบบของอาคาร หลักแรก: คำปฏิญาณทั้งสอง คือการปฏิญาณว่าไม่มีพระเจ้าอื่นใดที่ควรแก่การเคารพสักการะอย่างแท้จริงนอกจากอัลลอฮ์ และมูฮัมหมัดคือศาสนทูตของพระองค์และคำปฏิญาณทั้งสองถือเป็นเสาหลักอันเดียวกัน ไม่สามารถแยกออกจากกันได้ คือผู้เป็นบ่าวจะต้องกล่าวคำปฏิญาณทั้งสองด้วยการยอมรับถึงความเป็นเอกะของอัลลอฮ์ และความเป็นพระเจ้าที่มีสิทธิ์ได้รับการเคารพสักการะอย่างแท้จริงและไม่มีสิ่งอื่นใดที่จะมีสิทธิ์นอกจากพระองค์เท่านั้น และปฏิบัติตามความต้องการของบทบัญญัติและศรัทธาในความเป็นเราะซูลของนบีมูฮัมหมัด ศ็อลลัลลอฮุอะลัยฮิวะสัลลัม และปฏิบัติตามท่าน. หลักที่สอง: การดำรงการละหมาด คือการดำรงการละหมาดภาคบังคับทั้งห้าเวลา ทั้งกลางวันและกลางคืน ได้แก่ ฟัจญ์รฺ(รุ่งเช้า) ดุฮรี่(เที่ยงวัน) อัศรี(เย็น) มัฆริบ(หลังดวงอาทิตย์ตกดิน) และอิชาอ์(ค่ำ) ตามเงื่อนไข องค์ประกอบ และสิ่งที่จำเป็นต่างๆ ของมันที่ต้องปฏิบัติ หลักที่สาม: การจ่ายซะกาตภาคบังคับ ซึ่งเป็นอิบาดะฮ์ที่เกี่ยวกับเงินทอง ที่วาญิบสำหรับทุกทรัพย์สินที่มีพิกัดครบตามจำนวนที่หลักศาสนากำหนดไว้ ซึ่งมอบให้กับผู้ที่มีสิทธิ์ได้รับมัน. หลักที่สี่: การบำเพ็ญหัจญ์ คือ การมุ่งสู่มักกะฮ์เพื่อประกอบพิธีกรรม โดยมีเป้าหมายเพื่อการอิบาดะฮ์ต่ออัลลอฮ์ ตะอาลา หลักที่ห้า: การถือศีลอดในเดือนเราะมาฎอน ได้แก่ การงดการกิน การดื่ม และสิ่งอื่นๆที่ทำให้การถือละศีลอดนั้นเสีย ด้วยเจตนาเพื่อเป็นการอิบาดะฮ์ต่ออัลลอฮ์ตั้งแต่แสงอรุณขึ้นจนถึงดวงอาทิตย์ลับขอบฟ้า