- สุนนะฮ์ให้กล่าวบทดุอาอ์นี้เมื่อต้องการเข้าและออกจากมัสยิด
- การเจาะจงด้วยบท"เราะห์มะฮ์"(ความเมตตา) ในตอนเข้า และบท "อัลฟัฎล์"(ความโปรดปราน) ในตอนออกนั้น เพราะผู้ที่เข้ามัสยิดนั้น เขาจะหมกมุ่นอยู่กับสิ่งที่ทำให้เขาเข้าใกล้อัลลอฮ์และสวรรค์ของพระองค์ ดังนั้นจึงสมควรที่จะกล่าวถึงความเมตตา และเมื่อเขาออกไปแล้ว เขาก็จะดิ้นรนเพื่อแสวงหาความโปรดปรานจากอัลลอฮ์ที่เป็นปัจจัยยังชีพ จึงสมควรที่จะกล่าวถึงความโปรดปราน
- บทดุอาอ์นี้ให้กล่าวตอนที่ต้องการเข้ามัสยิด และตอนที่ต้องการออกจากมัสยิด