อาอิชะฮ์ เราะฎิยัลลอฮุอันฮา กล่าวว่า ฉันกำลังนอนหลับอยู่ข้างๆ ท่านนบี ศ็อลลัลลอฮุอะลัยฮิวะสัลลัม และท่านได้หายไปในตอนกลางคืน ฉันจึงหาท่านด้วยการเอามือแตะบริเวณที่ท่านเคยละหมาดอยู่ในห้อง ปรากฏว่าท่านกำลังสุญูดโดยที่เท้าของท่านตั้งตรงอยู่สองข้าง โดยที่ท่านกล่าวว่า: (ฉันขอความคุ้มครอง) และฉันของความช่วยเหลือ(ด้วยความพอพระทัยของพระองค์ จากความกริ้วของพระองค์) ต่อฉันหรือประชาชาติของฉัน (และ) ฉันขอความคุ้มครอง (ด้วยการให้อภัยของพระองค์) และการอภัยโทษอย่างล้นเหลือจากพระองค์ (จากการลงโทษของพระองค์) (และฉันขอความคุ้มครองด้วยพระองค์จากพระองค์) และโดยคุณลักษณะแห่งความงดงามของพระองค์ให้พ้นจากคุณลักษณะของความยิ่งใหญ่ของพระองค์ เพราะไม่มีผู้ใดที่จะให้พ้นจากพระองค์ได้ นอกจากพระองค์เอง ไม่มีที่พึ่งหรือที่ลี้ภัยใดจากพระองค์ นอกจากกลับไปหาพระองค์เท่านั้น (ฉันไม่สามารถนับคำสรรเสริญของพระเจ้า) ฉันไม่สามารถนับจำนวนได้ เนื่องจากฉันไม่สามารถนับพระคุณและความเมตตากรุณาของพระองค์ตามที่พระองค์สมควรได้รับ แม้ว่าฉันจะพยายามทำเช่นนั้นก็ตาม (ดังที่พระองค์ทรงสดุดีพระองค์เอง) ดังนั้น พระองค์ทรงเป็นผู้ที่ยกย่องตัวเองด้วยการสรรเสริญที่เหมาะกับพระองค์ แล้วใครเล่าจะให้การยกย่องพระองค์ได้ตามที่พระองค์ควรจะได้รับ!