- حفظ توحید و عقیده از هر آنچه که آن را مختل می سازد.
- منع استفاده از افسون های شرکی و بند وتعویذ وغیره.
- اعتقاد انسان به این سه که آنها اسباب اند، شرک اصغر است. زیرا چیزی را که سبب نیست او را سبب قرار داد، ولی اگر معتقد باشد که به خودی خود منفعت و ضرر دارد، شرک اكبر است.
- بر حذر داشتن از انجام دادن کارهای شرکی و حرام.
- حرام بودن دم شرکی مگر آنکه مشروع باشد.
- دل باید تنها به الله واحد بسته باشد، زیرا ضرر و منفعت تنها از آن اوست که شریکی ندارد، پس خیری نمی آورد و بدی را دفع نمی کند جز او ذات متعال.
- خواندن دعا جايز است که سه شرط داشته باشد:1- معتقد باشد که وسیله است و جز به اذن الله نفعی نمی رساند. 2- از قرآن، و اسماء و صفات الله و ادعیه نبوی و دعاهای مشروع باشد. 3- به زبانی قابل فهم باشد و حاوی سحر و جادو نباشد.