/ آیا می‌دانید پروردگار شما چه گفت؟» گفتند الله و رسولش داناترند، فرمود: «بعضی از بندگانم در حالی صبح نمودن که به من ایمان آوردند و بعضی دیگر به من کفر ورزیدند...

آیا می‌دانید پروردگار شما چه گفت؟» گفتند الله و رسولش داناترند، فرمود: «بعضی از بندگانم در حالی صبح نمودن که به من ایمان آوردند و بعضی دیگر به من کفر ورزیدند...

از زید بن خالد الجهنی رضی الله عنه روایت است که او فرمود: رسول الله صلی الله علیه وسلم برای ما نماز صبح را در حدیبیه ادا نمود در حالی که شب باران باریده بود، چون نماز تمام شد رو به مردم کرد و فرمود: «آیا می‌دانید پروردگار شما چه گفت؟» گفتند الله و رسولش داناترند، فرمود: «بعضی از بندگانم در حالی صبح نمودن که به من ایمان آوردند و بعضی دیگر به من کفر ورزیدند، پس کسی که گفت: به لطف و رحمت الله بالای ما باران شد، این به من ایمان آورده و به ستارگان کفر ورزیده است، و اما آن که گفت: با درخشش ستاره فلان و فلان بالای ما باران شد، این به من کفر ورزیده و به ستارگان ایمان آورده است».
متفق علیه

توضیح

پیامبر اکرم صلی الله علیه وسلم نماز صبح را در حدیبیه به جای آورد، - روستایی نزدیک مکه - پس از بارندگی در آن شب، هنگامی که سلام کرد و نمازش را تمام کرد، روی خودرا به سوی مردم کرد و از آنان پرسید: آیا می دانید پروردگارتان چه فرمود؟ پاسخ دادند: الله و رسولش بهتر می دانند. فرمود: الله متعال بیان نمود که مردم در هنگام بارندگی به دو دسته تقسیم می شوند: دسته ای که به الله متعال ایمان دارند و دسته ای که به الله متعال کافر می شوند. و اما کسانی که گفتند: بالای ما به فضل و رحمت الله باران بارید، و باریدن باران را به الله متعال نسبت داده اند؛ این ها مومن اند به الله خالق و تصرف کنندۀ امور جهان، و کافر اند به ستارگان. و اما کسانی که گفتند: توسط فلان ستاره بر ما باران بارید؛ این ها به الله کافرند، و مؤمن اند به ستاره، و این یک کفر کوچک است، چون نسبت باران را به ستاره نمودند؛ حالانکه الله متعال ستاره را سبب شرعی و یا تقدیری برای باران قرار نداده است. و اما کسى که باران و دیگر حوادث زمین را به حرکت ستاره ها در هنگام طلوع و سقوط آنها نسبت مى دهد و معتقد است که عامل اصلى آنها هستند، پس این انسان کفر ورزیده و مرتکب کفر بزرگ شده است.

Hadeeth benefits

  1. پس از باریدن باران، گفتن این جمله مستحب است: مُطرنا بفضل الله ورحمته. یعنی به فضل و رحمت الله متعال بالای ما باران بارید.
  2. هر کس نعمت باران و سایر چیزها را از نظر خلقت و آفریدن به ستاره نسبت دهد، او کفر بزرگ ورزیده است، و اگر کسی آن را سبب قرار دهد، پس کفر کوچک ورزیده است، زیرا - ستاره- سبب شرعی و حسی نیست.
  3. نعمت زمانی سبب کفر می شود که نا سپاسی آن صورت گیرد، و زمانی سبب ایمان می گردد که شکر و سپاس آن شود.
  4. ممنوع بودن این سخن که: «با - آشکار شدن- ستاره فلان بالای ما باران بارید» هر چند اگر هدف گوینده وقت و زمان هم باشد؛ تا این که ذریعۀ شرک قرار نگیرد.
  5. واجب بودن این که برای حصول نعمت ها و دفع کردن مصیبت ها، دل باید به الله متعال تعلق بگیرد. (یعنی این باور باید وجود داشته باشد که این همه امور را تنها الله متعال انجام می دهد).