आइशा (रजियल्लाहु अन्हा) भन्नुहुन्छ: म नबी (सल्लल्लाहु अलैहि वसल्लम)को छेउमा सुतिरहेको थिएँ। रातको समयमा मैले उहाँलाई भेटिन। त्यसपछि मैले आफ्नो हातले त्यो स्थानमा खोज्न थालें जहाँ उहाँ नमाज पढ्नु हुन्थ्यो। उहाँ सज्दामा हुनुहुन्थ्यो, उहाँका पाउ ठडिएका थिए, र उहाँ यसो भन्दै हुनुहुन्थ्यो: म तपाईको प्रसन्नताको माध्यमबाट तपाईको क्रोधबाट शरण माग्छु चाहे त्यो ममाथि होस् वा मेरी उम्मतिमाथि। र म तपाईको विशाल क्षमादानबाट तपाईको सजायबाट शरण माग्छु। म तपाईबाट तपाईको सुन्दरताका गुणहरूद्वारा र तिम्रा महिमाका गुणहरू बाट तिम्रो शरण चाहछु । किनभने तपाईबाट तपाई स्वयं बाहेक अरू कोही शरण दिन सक्दैन। अल्लाहबाट भाग्ने कुनै ठाउँ छैन र उहाँ बाहेक शरणको कुनै आश्रय छैन। म तपाईको प्रशंसा गर्न सक्दिन, म त्यसका लागि असक्षम छु र तपाईको उपकार र कृपाको गन्ती गर्न असमर्थ छु, यद्यपि म यतिमा प्रयास गरूँ भने पनि। तपाई त्यसरी नै हुनुहुन्छ, जस्तो तपाईले आफैंलाई प्रशंसा गर्नुभएको छ। तपाई नै हौ जसले आफ्नै जातलाई तपाईको योग्य महानताका अनुसार प्रशंसा गर्नुभएको छ। तसर्थ, कोही पनि तपाईको प्रशंसा गर्नको लागि तपाईको अधिकारको पूरा मूल्याङ्कन गर्न सक्षम छैन।