ಇಲ್ಲಿ ಪ್ರವಾದಿಯವರು (ಅವರ ಮೇಲೆ ಅಲ್ಲಾಹನ ಕೃಪೆ ಮತ್ತು ಶಾಂತಿ ಇರಲಿ) ಕಪಟವಿಶ್ವಾಸಿಗಳ ಬಗ್ಗೆ ಮತ್ತು ನಮಾಝ್ ನಿರ್ವಹಿಸಲು—ವಿಶೇಷವಾಗಿ ಇಶಾ ಮತ್ತು ಫಜ್ರ್ ನಮಾಝ್ ನಿರ್ವಹಿಸಲು—ಅವರು ತೋರುವ ಆಲಸ್ಯದ ಬಗ್ಗೆ ತಿಳಿಸುತ್ತಿದ್ದಾರೆ. ಈ ಎರಡು ನಮಾಝ್‌ಗಳನ್ನು ಸಾಮೂಹಿಕವಾಗಿ ನಿರ್ವಹಿಸಿದರೆ ಸಿಗುವ ಶ್ರೇಷ್ಠತೆ ಮತ್ತು ಪ್ರತಿಫಲವನ್ನು ಅವರು ತಿಳಿದಿದ್ದರೆ, ಅವರು ಅದಕ್ಕಾಗಿ ಮಗು ಕೈ ಮತ್ತು ಮಂಡಿಯನ್ನು ಬಳಸಿ ಅಂಬೆಗಾಲಿಟ್ಟು ಬರುವಂತೆ (ಬಹಳ ಕಷ್ಟ ಅನುಭವಿಸಿಯಾದರೂ) ಬರುತ್ತಿದ್ದರು ಎಂದು ಹೇಳಿದ್ದಾರೆ. . ಪ್ರವಾದಿಯವರು (ಅವರ ಮೇಲೆ ಅಲ್ಲಾಹನ ಕೃಪೆ ಮತ್ತು ಶಾಂತಿಯಿರಲಿ) ನಮಾಝ್ ನಿರ್ವಹಿಸಲು ಆಜ್ಞಾಪಿಸಿ, ತನ್ನ ಬದಲಿಗೆ ಬೇರೊಬ್ಬ ವ್ಯಕ್ತಿಯನ್ನು ನಮಾಝ್ ಮಾಡಲು ಇಮಾಂ ಆಗಿ ನೇಮಿಸಿ, ನಂತರ ಕೆಲವು ಸಹಾಬಿಗಳೊಡನೆ ಸೌದೆಯ ಕಟ್ಟುಗಳನ್ನು ಹೊತ್ತೊಯ್ದು, ಸಾಮೂಹಿಕವಾಗಿ ನಮಾಝ್ ನಿರ್ವಹಿಸಲು ಬರದವರ ಮನೆಗಳಿಗೆ ಹೋಗಿ, ಅವರ ಮನೆಗಳನ್ನು ಸುಟ್ಟುಬಿಡಲು ದೃಢನಿಶ್ಚಯ ಮಾಡಿದ್ದರು. ಏಕೆಂದರೆ ಅದು ಅಷ್ಟೊಂದು ಗಂಭೀರ ವಿಷಯವಾಗಿತ್ತು. ಆದರೆ ಮನೆಯಲ್ಲಿ ಅಮಾಯಕ ಹೆಂಗಸರು, ಮಕ್ಕಳು ಮತ್ತು ನಿರಪರಾಧಿಗಳು ಇರುವ ಕಾರಣ ಅವರು ಆ ಯೋಚನೆಯನ್ನು ಕೈಬಿಟ್ಟರು.