- ალლაჰზე მინდობის (თავაქქულის) ღირსება და მისი როლი, როგორც ერთ-ერთი უმნიშვნელოვანესი საშუალება საარსებო საშუალების მოპოვებაში.
- ალლაჰზე მინდობა (თავაქქული) არ ეწინააღმდეგება ქმედებების შესრულებასა და მიზეზების ძიებას, რადგან მოციქულმა (ალლაჰის ლოცვა და მშვიდობა მას) აცნობა, რომ ნამდვილი თავაქქული არ ეწინააღმდეგება იმას, რომ ადამიანი აქტიურად ეძებდეს სარჩოს, დილით გამოდიოდეს მის საძებნელად და საღამოს ბრუნდებოდეს.
- შარიათის განსაკუთრებული ყურადღება გულის საქმეებზე, რადგან ალლაჰზე დაყრდნობა (თავაქქული) არის გულში არსებული საქმე.
- ქმედებებთან და მიზეზებთან ზედმეტი მიჯაჭვულობა არის რწმენის ნაკლოვანება, ხოლო ქმედებებისა და მიზეზების უგულებელყოფა — გონების ნაკლოვანება.