ალლაჰის მოციქულმა (ალლაჰის ლოცვა და მშვიდობა მას) განმარტა, რომ ისლამის რელიგია დაფუძნებულია იოლობაზე და სიმარტივეზე ყველა საკითხში. ეს სიმარტივე განსაკუთრებით დასტურდება მაშინ, როცა არსებობს უძლურების ან საჭიროების მიზეზი. რადგან რელიგიურ საქმეებში გადაჭარბებული სიღრმე და მოქნილობის უგულებელყოფა საბოლოოდ იწვევს უძლურებას, ან საერთოდ, ან ნაწილობრივ ქმედების შეწყვეტას. . შემდეგ მოციქულმა (ალლაჰის ლოცვა და მშვიდობა მას) მოუწოდა ზომიერებისკენ გადაჭარბების გარეშე; მონამ არ უნდა შეამოკლოს ის, რაც ებრძანა მას, და არც უნდა აიღოს ის, რაც მის ძალებს აღემატება. თუ მას არ შეუძლია სრულყოფილი საქმის შესრულება, უნდა იმოქმედოს ისე, რომ მაქსიმალურად მიუახლოვდეს სრულყოფილებას. მოციქულმა (ალლაჰის ლოცვა და მშვიდობა მას) ახარა დიდი ჯილდო იმ მუდმივ ქმედებებზე, თუნდაც მცირეზე, მათთვის, ვინც ვერ შეძლებს სრულყოფილი საქმის შესრულებას. რადგან უძლურება, რომელიც ადამიანის ძალისგან დამოუკიდებელია, არ იწვევს მისი ჯილდოს შემცირებას. რადგან ეს ქვეყანა სინამდვილეში არის მოგზაურობის ადგილი საიქიოსკენ გადასვლისთვის, მოციქულმა (ალლაჰის ლოცვა და მშვიდობა მას) ბრძანა დახმარების ძიება ალლაჰის მსახურების მუდმივ შესრულებაში სამი ენერგიული დროის გამოყენებით: პირველი: ალ-ღადვა: მზის ამოსვლამდე, ფაჯრის ლოცვასა და მზის ამოსვლას შორის. მეორე: არ-რავჰა: ზენიტის გადასვლის, მზის შუადღის წერტილის შემდეგ. მესამე: ად-დულჯა: ღამის სვლა მთლიანად ან მისი ნაწილის განმავლობაში. რადგან ღამით მუშაობა უფრო მძიმეა, ვიდრე დღისით, მოციქულმა (ალლაჰის ლოცვა და მშვიდობა მას) უბრძანა მისი ნაწილის შესრულება სიტყვებით: "და რაღაც ნაწილი შუაღამიდან".