მოციქულმა მუჰამმადა (ალლაჰის ლოცვა და მშვიდობა მას) ალლაჰს ვედრება აღუვლინა, რომ მისი საფლავი არ გაეხადა კერპად, რომელსაც ადამიანები თაყვანს სცემდნენ და უდიდეს მნიშვნელობას მიანიჭებდნენ, თუნდაც მუხლის მოხრა მის წინაშე. შემდეგ მან ამცნო, რომ ალლაჰი განდევნის თავისი წყალობიდან იმ ხალხს, ვინც წინასწარმეტყველების საფლავები სალოცავ ადგილებად აქცია. რადგან მათი გამოყენება როგორც თაყვანისცემის ადგილებად იქცევა თაყვანისცემის საშუალებად და მათდამი რწმენის გამომხატველად.