- მზერის არიდებისკენ მოწოდება.
- გაფრთხილება იმაზე, რომ არ შეიძლება მზერის გაგრძელება იმაზე, რაც აკრძალულია, თუნდაც ეს მზერა მოულოდნელად და უნებლიედ იყოს.
- ეს ტექსტი მიგვანიშნებს იმაზე, რომ უცხო ქალებისადმი მზერის აკრძალვა საჰაბებს შორის მტკიცედ იყო დამკვიდრებული. ამის დასტურია ჯარირის შეკითხვა მოციქულზე, თუ რა უნდა გააკეთოს, როცა მისი მზერა უნებლიეთ ქალს მოხვდება. მისი შეკითხვა იმაზე მიუთითებდა, განსხვავდება თუ არა ეს შემთხვევა იმ ადამიანის მდგომარეობისგან, ვინც მიზანმიმართულად უყურებს ქალს.
- ამ ტექსტში ჩანს შარიათის ყურადღება მორწმუნეთა კეთილდღეობის მიმართ. მან აკრძალა ქალებისადმი მზერა, რადგან ამან შეიძლება გამოიწვიოს, როგორც ამქვეყნიური, ისე საიქიო საზიანო შედეგები.
- საჰაბები მიმართავდნენ მოციქულს (ალლაჰის ლოცვა და მშვიდობა მას) მათთვის გაუგებარი საკითხების გასარკვევად. ანალოგიურად, ჩვეულებრივმა ხალხმა უნდა მიმართოს სწავლულებს და ჰკითხოს მათ იმ საკითხებზე რელიგიაში, რაც მათთვის გაუგებარია.