- მოციქულის (ალლაჰის ლოცვა და მშვიდობა მას) დარიგებათა განსხვავებულობა მისი საჰაბებისთვის ეფუძნებოდა მის ცოდნას მათი მდგომარეობის შესახებ და იმაზე, რაც თითოეულ მათგანს შეეფერებოდა. ძლიერისთვის შესაფერისი იყო ჯიჰადი, მლოცველისთვის — თაყვანისცემა, სწავლულისთვის — ცოდნა და ასე შემდეგ.
- იბნ ჰაჯარ ალ-ასყალანიმ თქვა სიტყვებთან დაკავშირებით: «„ყოველი თვის სამდღიანი მარხვა“, რომ, სავარაუდოდ, იგულისხმება „თეთრი“ დღეები, ანუ ჰიჯრის კალენდრის მიხედვით მე -13 , მე -14 და მე -15 დღეები».
- იბნ ჰაჯარ ალ-ასყალანიმ თქვა: «ეს მიუთითებს იმაზე, რომ ვინმე, ვინც დარწმუნებული არ არის, შეძლებს თუ არა ღამით გაღვიძებას, სასურველია ვითრის ლოცვა ძილის წინ შეასრულოს».
- ამ სამი საქმის მნიშვნელობას ადასტურებს ის ფაქტი, რომ მოციქულმა (ალლაჰის ლოცვა და მშვიდობა მას) ისინი თავის ასჰაბებთაგან რამდენიმეს დაუბარა.
- იბნ დაყიიყ ალ-'იდმა თქვა სიტყვებთან დაკავშირებით „ორი რაქათი ად-დუჰა“: «შესაძლოა, აქ მითითებულია მინიმალური რაოდენობა, რომლის შესრულებაც ადასტურებს ამ ქმედების მნიშვნელობას. ამაში არის მინიშნება დუჰას ლოცვის სასურველობაზე და იმაზე, რომ მისი მინიმალური რაოდენობა ორი რაქათია».
- დუჰა ლოცვის დრო იწყება დაახლოებით მზის ამოსვლიდან თხუთმეტი წუთის შემდეგ და გრძელდება შუადღემდე ათი წუთით ადრე. მისი მინიმალური რაოდენობაა ორი რაქათი, ხოლო მაქსიმალურ რაოდენობასთან დაკავშირებით არსებობს განსხვავებული მოსაზრებები: ზოგიერთი მიიჩნევს, რომ ზღვარი არის რვა რაქათი, ხოლო სხვები თვლიან, რომ რაოდენობა შეუზღუდავია.
- ვითრის ლოცვის დრო იწყება ღამის ლოცვის (იშას) შემდეგ და გრძელდება განთიადამდე. მისი მინიმალური რაოდენობაა ერთი რაქათი, ხოლო მაქსიმალური — თერთმეტი რაქათი.