- Haramcin jifan mutane da kafirci ko fasiƙanci, ba tare da wani abin halattawa na shari'a ba.
- Wajabcin neman tabbaci a fitar da hukunce-hukunce akan mutane.
- Ibnu Daƙiƙul Id ya ce: Wannan narko ne mai girma ga wanda ya kafirta wani daga musulmai alhali bai zama kamar hakan ba, kuma ita matsala ce mai girma.
- Ibnu Hajar al-Asƙalani ya ce: Sai dai ba ya lazimtar kasancewarsa bai zamo fasiƙi ko kafiri ba da hakan, a ce kuma ba zai zama mai saɓo a surar faɗinsa gare shi ba: Kai fasiƙi ne, kai a wannan surar (akwai) rarrabewa: Idan ya yi nufin yi masa nasiha ko nasihar waninsa da bayanin halinsa to ya halatta, idan ya yi nufin aibanta shi da yayata shi da hakan da tsantsar cutarsa to bai halatta ba; domin cewa shi abin umarta ne da rufa masa asiri da sanar da shi da yi masa wa'azi da kyakkyawa, a duk lokacin da hakan ya yi wu gare shi da sauƙi to ba ya halatta gare shi ya aikata shi da tsanani; domin cewa shi zai iya kasancewa sababi na ruɗar da shi da kuma zarcewarsa akan wannan aikin, kamar yadda yake a dabi'ar da yawa daga mutane ita ce tsanani, musamman ma idan mai umarnin ya kasance bai kai wanda ake umartar a daraja ba.