از مَعدان بن ابی طلحه یَعمَری روایت است که گفت: ثَوبان، بردهٔ آزاد شدهٔ رسول الله ـ صلی الله علیه وسلم ـ را دیدم و گفتم: مرا از عملی خبر بده که الله به وسیله‌ی آن مرا وارد بهشت نماید؟ یا آنکه گفتم: مرا از محبوب‌ترین اعمال نزد الله خبر بده. پس او سکوت کرد؛ باز پرسیدم و سکوت کرد؛ چون برای بار سوم پرسیدم گفت: در این باره از رسول الله ـ صلی الله علیه وسلم ـ پرسیدم، ایشان فرمودند: «عَلَيْكَ بِكَثْرَةِ السُّجُودِ لِلَّهِ، فَإِنَّكَ لَا تَسْجُدُ لِلَّهِ سَجْدَةً، إِلَّا رَفَعَكَ اللهُ بِهَا دَرَجَةً، وَحَطَّ عَنْكَ بِهَا خَطِيئَةً»: «برای الله زیاد سجده کن؛ زیرا برای الله سجده‌ای نمی‌بری، مگر آنکه الله به وسیلهٔ آن درجه‌ای بر درجات تو می‌افزاید و گناهی از گناهانت را پاک می‌‌کند». مَعدان می‌گوید: سپس ابودرداء را دیدم و از او پرسیدم که مانند سخن ثَوبان به من گفت.