مبنای عبادات نصوصی است که در کتاب و سنت آمده است، بنابراین الله تعالی را عبادت نمی‌کنیم مگر بر اساس آنچه تشریع نموده است، نه بر اساس بدعت‌ها و نوساخته‌ها.
دین به رای و نظر شخصی و نیک پنداشتن ما نیست، بلکه به پیروی از پیامبر ـ صلی الله علیه وسلم ـ است.
این حدیث دال بر کمال دین است.
بدعت هر چیزی است که در دین ایجاد شود و در دوران پیامبر ـ صلی الله علیه وسلم ـ و اصحاب او وجود نداشته باشد؛ عقیده‌ای باشد یا قول یا عملی.
این حدیث اصلی از اصول اسلام است و همانند ترازویی برای اعمال می‌باشد، زیرا همانطور که هر عملی برای خشنودی الله نباشد پذیرفته نمی‌شود و انجام دهنده‌اش ثوابی ندارد، به همان صورت هر عملی که بر اساس رهنمود پیامبر ـ صلی الله علیه وسلم ـ نباشد، به انجام دهنده‌اش بازگردانده می‌شود و از او پذیرفته نمی‌شود.
نوپدیدهایی که از آن نهی شده، آن امور نوساخته‌ای هستند که به امر دین مربوط باشند نه امور دنیا.