پیامبر ـ صلی الله علیه وسلم ـ ارشاد فرموده‌اند که هرکس صدای مؤذن برای نماز را شنید، آن را پس از مؤذن تکرار کند و مانند آنچه او می‌گوید بگوید، جز در دو «حی علی» که پس از آن دو می‌گوید: لا حَول ولا قوة إلا بالله؛ سپس با پایان یافتن اذان، بر پیامبر ـ صلی الله علیه وسلم ـ درود می‌فرستد، زیرا کسی که بر ایشان یک صلوات بفرستد، الله به سبب آن ده درود بر او می‌فرستد و معنای صلوات الله بر بنده‌اش، ثنا و ستایش بنده نزد ملائکه است. سپس امر نمودند که از الله برای ایشان «وسیله» درخواست شود که منزلتی در بهشت است، بالاترین منزلت بهشت؛ و شایسته و میسر نیست جز برای یک بنده از میان همهٔ بندگان الله تعالی؛ و ایشان امیدوار است که آن بنده باشد. و پیامبر ـ صلی الله علیه وسلم ـ این را از روی تواضع بیان کردند، زیرا اگر آن منزلت والا تنها شایستهٔ یک نفر باشد، آن یک نفر کسی نیست جز ایشان؛ زیرا ایشان بهترین آفریدگان هستند. سپس ایشان تبیین نمودند که هرکس برای پیامبر ـ صلی الله علیه وسلم ـ وسیله را بخواهد، شفاعتش برای او حاصل می‌شود.