- وجوب مبادرت به امر کردن به معروف و ارشاد جاهل و غافل، به ویژه اگر آن منکر باعث باطل شدن عبادتش شود.
- وجوب رساندن آب به همهٔ اعضای وضو؛ و اگر به قسمتی از عضو آب نرسد - حتی اگر ناچیز باشد - وضویش درست نیست و اگر مدت زیادی از وضو گذشته باشد، باید از نو وضو بگیرد.
- مشروعیت خوب وضو گرفتن که با کامل انجام دادن وضو و رساندن آب به همهٔ اعضا به گونهای میسر میباشد که شریعت به آن امر نموده است.
- پاها از اعضای وضو هستند و مسح آنها کافی نیست، بلکه باید حتما شسته شوند.
- شستن اعضای وضو باید پشت سر هم انجام شود، یعنی هر عضو پیش از آنکه عضو قبلی خشک شود، شسته شود.
- فراموشی و ندانستن باعث اسقاط واجب نمیشود و بلکه باعث گناهکار نشدن شخص میشود. در این مورد، پیامبر ـ صلی الله علیه وسلم ـ واجب را از مردی ساقط نکرد که به سبب جهل وضویش کامل نبود، بلکه به او امر کرد که آن را از نو انجام دهد.