- حدیث دال بر تحریم دشنام دادن و بد و بیراه گفتن به مردگان است.
- ترک دشنام دادن به مردگان جهت مراعات مصلحت زندگان و محافظت از سالم ماندن جامعه از دشمنی و کینه‌ورزی.
- حکمت از نهی دشنام دادن آنها این است که آنان به نتیجهٔ کاری که می‌کردند و اعمالی که از پیش فرستاده‌اند رسیده‌اند، بنابراین دشنام دادن آنان سودی ندارد و باعث آزار و اذیت خویشاوندان زنده‌ی او می‌شود.
- شایسته‌ی انسان نیست سخنی به زبان آورد که مصلحتی در آن نباشد.