- گمان بد بردن به کسی که نشانههای بد از او آشکار شده، ایرادی ندارد و باید مؤمن باهوش و نکتهسنج باشد و فریب بدکاران و فاسقان را نخورد.
- منظور، پرهیز از اتهامی است که در دل جا میگیرد و بر آن پافشاری شود. اما آنچه لحظهای به دل میافتد اما در آن استقرار نیافته و جا خشک نمیکند [و تبدیل به ظن دائمی نمیشود] در تکلیف داخل نیست.
- تحریم اسباب نفرت و جدایی میان افراد در جامعهٔ اسلامی، از جمله تجسس و حسادت و مانند آنها.
- توصیه به رفتار و تعاملی با مسلمان در نصیحت و محبت که انسان با برادرش دارد.